รีวิวเรื่อง The Jazz Singer
“เดอะแจ๊สซิงเกอร์” มีหลายอย่างผิดปกติ กับมันที่รีวิวขู่ว่าจะกลายเป็นรายการ ให้ฉันเริ่มต้นด้วยสิ่งที่ชัดเจนที่สุด: หนังเรื่องนี้เกี่ยวกับชายคนหนึ่งที่มีอายุอย่างน้อย 20 ปีเกินกว่าที่สิ่งเหล่านั้นจะเกิดขึ้นกับเขา “The Jazz Singer” ดูไร้สาระทำให้เรานีลไดมอนด์ต้องผ่านวิกฤตวัยรุ่น ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นการรีเมคของ “The Jazz Singer” ของ Al Jolson ในปี 1927 ซึ่งเป็นภาพพูดแรกที่ประสบความสำเร็จในเชิงพาณิชย์ รีเมคได้เล่นกับเวลาในรูปแบบที่น่าสนใจ: กำหนดเรื่องราวในปัจจุบัน แต่ให้ตัวละครอยู่ในรูปแบบการวาร์ปของเวลาบางประเภท พฤติกรรมของพวกเขาดูล้าสมัยไปหลายสิบปี และบางฉากก็อธิบายไม่ถูกในทุกบริบท ดู บอล ออนไลน์ ตัวอย่างเช่น: ในภาพยนตร์ ไดมอนด์เล่นต้นเสียงชาวยิวในโบสถ์ของบิดาของเขา เขาแต่งงานแล้ว เห็นได้ชัดว่าเขาตั้งรกรากอยู่กับศาสนามาตลอดชีวิต แต่เขายังเขียนเพลงให้กลุ่มคนผิวสี และเมื่อหนึ่งในสี่คนป่วย ไดมอนด์ก็เข้ามาแทนที่ โดยไปปรากฏตัวในไนท์คลับสีดำที่หน้าดำ ใช่เลย? ฉากนี้น่าจะเป็นการแสดงความเคารพต่อการแสดง “Mammy” หน้ามืดของจอลสันในต้นฉบับ แต่สิ่งที่ทำในปี 1980 คือการทำให้ภาพยนตร์เริ่มต้นอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้ตั้งใจ ภาพยนตร์เรื่องนี้ส่วนใหญ่เกี่ยวข้องกับการตัดสินใจของไดมอนด์ที่จะออกจากนิวยอร์ก พ่อและภรรยาของเขาไปที่ลอสแองเจลิส ซึ่งเขาหวังว่าจะบุกเข้าสู่วงการเพลง ธุรกิจทั้งหมดของการออกจากรัง การทำลายความสัมพันธ์กับพ่อของเขา ดูแปลกมากในตัวละครวัยกลางคน: ไดมอนด์แก่เกินไปที่จะเล่นฉากเหล่านี้ แต่ไม่ว่า; ภาพยนตร์เรื่องนี้ไร้สาระด้วยเหตุผลอื่นๆ มากมาย เมื่อเขามาถึงแอลเอ เขาจะถูก “ค้นพบ” ทันทีในสตูดิโอบันทึกเสียงของลูซี อาร์นาซ ซึ่งเล่นเป็นสายลับและเต็มไปด้วยพลังและความกล้าหาญ เธอคือสิ่งที่ดีที่สุดในภาพยนตร์ เธอคิดว่าเขามีสัญญา ดังนั้นเธอจึงได้งานให้เขาเป็นผู้เปิดงานการ์ตูน สิ่งนี้ทำให้ไดมอนด์มีโอกาสร้องเพลง และฉันคิดว่าการปรากฏตัวบนเวทีของเขาน่าจะเป็นเรื่องใหญ่ในหนังเรื่องนี้ ด้วยเหตุนี้ ภาพยนตร์เรื่องนี้จึงเสียสละความพยายามใดๆ ในการนำเสนอพวกเขาอย่างสมจริง: …
